UROCZYSTOŚĆ SERCA JEZUSOWEGO. ŚWIĘTO STRAŻY HONOROWEJ NSPJ

Nabożeństwo do Serca Chrystusowego nie ma wymiaru sentymentalnego. To jest ogień, który daje nam Jezus, by rozpalić świat. W piątek (27 czerwca) w uroczystość Najświętszego Serca Jezusowego, na wieczornej Eucharystii, doświadczyliśmy tego Bożego Ognia. Jezus przyszedł po to, by objawić serce Ojca. Benedykt XVI wyjaśniał: „W przebitym Sercu Ukrzyżowanego otwarte jest serce samego Boga. Spójrzmy zatem, kim jest Bóg i jaki jest. Niebo nie jest już zamknięte – Bóg wyszedł z ukrycia”. Wraz z Arcybractwem Straży Honorowej Najświętszego Serca Pana Jezusa, w piątkowy wieczór, oddaliśmy cześć Bożemu Sercu. W czasie Eucharystii oraz procesji eucharystycznej. W szeregi Bractwa wstąpił zaś kolejny czciciel Serca Jezusowego.

Tylko w Polsce do Arcybractwa Straży Honorowej Najświętszego Serca Pana Jezusa należy ok. 20 tysięcy osób. To wspólnota, która przyciąga wiernych już od ponad 160 lat. Kult Najświętszego Serca Pana Jezusa zaczął się rozwijać bardzo szybko po objawieniach, których doświadczyła św. Małgorzata Maria Alacoque z Zakonu Nawiedzenia Najświętszej Maryi Panny (wizytek) w latach 1673–1675. Zupełnie nowy impuls pojawił się blisko 200 lat później za sprawą s. Marii od Najświętszego Serca Bernaud.

Oficjalne ustanowienie uroczystości Serca Jezusowego miało miejsce w 1765 roku. Wtedy to papież Klemens XIII, odpowiadając na prośbę polskich biskupów, zatwierdził święto Najświętszego Serca Pana Jezusa dla Królestwa Polskiego, a także dla zgromadzeń zakonnych, zwłaszcza wizytek, do których należała św. Małgorzata Maria Alacoque. Musiało jednak minąć jeszcze sporo czasu, zanim święto Serca Bożego zaczęło obowiązywać w całym Kościele. Stało się to za sprawą papieża Piusa IX, który dekretem z 23 sierpnia 1856 roku postanowił, aby „nabożeństwo do Najświętszego Serca Pana Jezusa, dla Królestwa Polskiego i duchowieństwa rzymskiego przez Świętą Kongregację Obrzędów (…) zatwierdzone, było teraz odprawiane w całym Kościele w piątek po oktawie Bożego Ciała”.

W krótkim czasie kult Serca Jezusowego stał się bardzo popularny w całym katolickim świecie. Ojcowie soborowi, zebrani na Soborze Watykańskim I, prosili Piusa IX o uroczyste zawierzenie Kościoła Boskiemu Sercu Zbawiciela. Papież zrobił to 16 czerwca 1875 roku. Z kolei Leon XIII w ostatnim dniu roku 1899 powierzył Sercu Jezusowemu Kościół i całą ludzkość. Papież ten kult Najświętszego Serca Jezusa uważał za skuteczne lekarstwo na choroby swoich czasów i nazywał go „najbardziej wypróbowaną formą religijności”. Doradzał to nabożeństwo wszystkim, „bo wszystkim ono przyniesie pożytek”. Zapewniał, że „w Sercu Jezusa jest symbol i obraz nieskończonej miłości Jezusa Chrystusa, która nas porusza do miłości wzajemnej”.

Także Pius XI zalecał kult Najświętszego Serca Jezusowego jako bardzo przydatny do rozwoju pobożności. „Czyż w tej formie pobożności nie zawiera się jakby summa, cała treść naszej religii i norma doskonalszego życia? Przecież ta pobożność prowadzi najlepiej do dokładniejszego poznania Chrystusa Pana, do głębszego umiłowania Chrystusa i doskonalszego naśladowania!” – pisał w encyklice „Miserentissimus Redemptor”. W 1956 roku Pius XII opublikował encyklikę „Haurietis aquas”, w całości poświęconą czci Serca Jezusowego. Decyzją św. Jana Pawła II od 1995 r. w uroczystość Najświętszego Serca Pana Jezusa obchodzony jest również Światowy Dzień Modlitw o Uświęcenie Kapłanów.